وَ إِذْ قٰالَ إِبْرٰاهِیمُ رَبِّ اِجْعَلْ هٰذٰا بَلَداً آمِناً وَ اُرْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ اَلثَّمَرٰاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللّٰهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ قٰالَ وَ مَنْ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلاً ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلیٰ عَذٰابِ اَلنّٰارِ وَ بِئْسَ اَلْمَصِیرُ (۱۲۶)
و هنگامی که گفت ابراهیم پروردگارا بگردان این شهر را امن و روزی بده اهلش را از میوه‌ها هر که بگرود از ایشان بخدا و روز بازپسین گفت و آنکه کافر شد پس برخوردار کنم او را اندک پس ملجاء سازم او را بسوی عذاب آتش و بد بازگشتی است (۱۲۶)
گفت ابراهیم، که ای پروردگار
این بلد را امن گردان از عثار
واهل آن را رزق ده از هر ثمر
هر که ز ایشان آرد ایمان بی خطر
بر خدا و هم به روز واپسین
یعنی الاّ عاصیان و مشرکین
گفت آری ور شود کافر یکی
میدهم او را تمتّع اندکی
پس نمایم مضطر او را بر سعیر
بر عذاب نار و هم بِئْس الْمصِیر
آن بلد را صدر دان کآمد حریم
بهر قلب مؤتمن یعنی سلیم
از صفات نفس و استیلای آن
و اغتیال آن عدوی تیره جان
اهل او ایمن بوند از مکر جن
از قواهای بدن بس مطمئن
رزق اهلش شد معارف در فتوح
نور و حکمت کآن بود اثمار روح
وحد و اللهند زایشان مؤمنین
بر خدا و بر معاد و یوم دین
ساکنین صدر دارند احتجاب
نیستشان از حد تجاوز ز انتساب
بهره یابند از تمتّع بس قلیل
در وعاء صدر محجوب و ذلیل
از معانی وز علوم نازله
کآید از روح آن فیوض کامله
زآن معانی زآن حقایق زآن حکم
میبرند ایشان تمتّع سخت کم
بر عذاب نار حرمان مضطرند
گرچه از نقصان خود مستحضرند