یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَقُولُوا رٰاعِنٰا وَ قُولُوا اُنْظُرْنٰا وَ اِسْمَعُوا وَ لِلْکٰافِرِینَ عَذٰابٌ أَلِیمٌ (۱۰۴)
ای آنان که ایمان آوردید مگویید راعنا و بگویید انظرنا و بشنوید و مر کافران راست عذاب دردناک (۱۰۴)
ای گروه مؤمنان بهر ادب
بر نبی از «راعِنَا» بندید لب
در عرب شایع بد این لفظ از خبر
در قدیم اندر خطابِ یکدگر
بد رعایت قصدشان اندر مقام
کن مراعات اعنی از ما در کلام
قول ما را گوش کن از راه رفق
گر دهد با قول ما سمع تو وفق
همچنین اسلامیان این با رسول
در سخن گفتند و ارباب عقول
پس یهودان با پیمبر این خطاب
از دغل کردند، نه از وجه صواب
قصد ایشان بد رعونت بی ز ریب
کآن به معنی کاشف است از نقص و عیب
چونکه بنمودند ز ایشان بازخواست
که شما را «راعِنَا» گفتن خطاست
عذر آوردند کاین خود مسلمین
میکنند اطلاق بر احمد یقین
ما هم آن گوییم کایشان گفته اند
جمع گر خود یا پریشان گفته اند
پس به «اُنظُرنا» بدل شد «راعِنَا»
در کتاب از امر و نهی کبریا
که بگویید این کلام و بشنوید
بر خطاب امر و نهی اش بگروید
کافران کاهل نفاقند و هلاک
هست ایشان را عذاب ی دردناک