از جمله خدام آستان ملایک پاسبان امام انام و مقتدای اهل اسلام امام علی بن موسی الرضا علیه السلام من الملک العلام علیه التحیه و الثناست .
اصلش از میرزاده های جغتای است و خود نیز در پیش بابر میرزا رتبه عالی داشت شبی حضرت امیرالمومنین و امام المتقین اسدالله الغالب علی بن ابوطالب را در خواب دید، او را بترک دنیا فرمود که ترک الدنیا رأس کل عباده و حب الدنیا رأس کل حطیه و توجه بآستان عالیشان امام همام اشارت فرموده اند. بنابر آن بترک امارت گفته و بدرگاه عالم پناه روی آورده مدت پنجاه سال در آنجا اوقات بعبادات گذرانیده و معاش از وجه کتابت بهم میرسانید . و از هیچکس طلب و توقعی نکرد و بعد از آن باین رتبه عالی سرافراز گشت و حال چند سال است که بدین خدمت مشغول است . خط را خوب مینویسد و در علم اعداد مهارت دارد. و در شعر و معما نیز طبعش خوبست و با اینهمه درویشی و دردمندی بسیار خوش صحبت و شیرین سخن واقع شده. این مطلع زاده ی طبع آن سعادت آثار است :
چاک هایی کاز گریبان سوی دامان من است
هر طرف راهی است کاز جان سوی جانان من است