از خبوشان خراسانست اما در استرآباد می بود و هم در آنجا فوت شد این دو مطلع یادگار از اوست :
به خم باده نمک محتسب ز خامی کرد
باهل میکده آخر نمک حرامی کرد
چو مرغ نیم بسمل بسته ام دلرا بفتراکش
ولی ترسم بخون آلوده گردد دامن پاکش