از سازنده های مقرر شاهزاده های شهر هرات بود بعضی اوقات در خدمت پادشاه گیلان بود بعضی از اوقات در خدمت حضرت صاحبقرانی بسر می برد آخر بطرف هرات رفته در شهور سنه تسع و اربعین و تسعمایه در آنجا فوت شد این رباعی از اوست :
تا چند ز تو بر دلم آزار رسد
جور و ستم و طعنه ز اغیار رسد
باری به همین خوشم اگر از سر لطف
گاهی نظرت بر من بیمار رسد