اصلش از خاکیان شیراز است و در تبریز متولد شده از اوان صبی الی یومنا هذا در دفتر خانه همایون بامر استیفا اقدام مینمود الحق در فن انشاء سخنانش بروجه وجیه و سیاق کلامش در باب معاملات بر همت توجیه، سلیقه اش در این دو، وادی بغایت عالی در شعر شناسی و سنجیدگی مسلم اعالی، از غایت استقامت طبع در میانه اهل قلم انگشت نما و آواز فرح افزایش مفرح القلوب و غم زدا است، این رباعی از نتایج طبع آن روح افزاست :
زنهار مجو یار که دل را بار است
آسوده کسی بود که او بی یار است
ورزانکه دل خویش بیاری بستی
از وی مگسل که بیوفایی عار است