از سادات نور بخشی است در یزد متوطن بود در شعر نصیبی تخلص میکرد این مطلع از اوست :
وقت رفتن دست چون بر طرف دامن میزند
دامنی باشد که او بر آتش من میزند
و این مطلع از اوست :
ز شوقت پاره سازم جامه تا جان در بدن باشد
لباسی را که نتوان پاره کردن آن کفن باشد