وصی قاضی عبدالله است که از جمله سادات قاضی سیف الدین است و اجدادش در ری به امر قضا مشغول بوده اند و او نیز مدتی قاضی بود و از علم فقه و انشاء وقوفی داشت این مطلع از اوست :
ز هر یک دانه خالت خرمنی غم بر جگر دارم
بیانگر که از تخم محبت من چه بر دارم