منوچهری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

تاریک شد از مهرِ دل‌افروزم روز

شد تیره شب، از آه جگرسوزم روز

شد روشنی از روز و سیاهی ز شبم

اکنون نه شبم شب‌ست و نه روزم روز