امیر پازواری » دیوان اشعار » پنج‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۶

اَمیرْ گِنِهْ آرٰامِ دِلْ، دیده‌یِ نُورْ

شٰایِسْتُوئِهْ تِهْ خِدْمِتْ‌رِهْ هُورْ کِنِهْ، هُورْ

خُلْقِ خِشْ وُ نٰازِکْ بَدِنی، چیرِهْ حُورْ

سیمینْ ذَقِنْ وُ کُوکْ مِجِنْ، دیدِه‌یِ نُورْ

تِنِهْ نَدیینْ، اَنْدی کِهْ دٰارْمِهْ آزوُرْ

رَوزِ مَحْشَرْ، مِرْدِهْ کِنِهْ نٰالِه‌یِ صُورْ

بٰالٰا بِلِنْ، گیسُوکَمِنْ، مٰارُو پِرْ حُورْ

چِشْمِ بَدْ تِرِهْ یٰارَبْ بَمُونِّهْ بِهْ دُورْ

اَرْ کُفْرْ نَوْوِهْ، اُونْکِهْ مُوسیٰ بَدییِهْ طُورْ

مِهْ جٰانْ! مِنْ تِرِهْ نِسْبِتْ کِرْدِمِهْ بِهْ اُونْ نُورْ