امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸۷

دلْ دارمه یکی، تیر بَخردْ بو هزاره

تن دارمه یکی، دایِم اَندُوهْ بواره

چشْ دارمه یکی وی شو و روز که واره

جان دارمه یکی، کمّه قرْبونِ یاره

هر کَسْ که منه دوستْ ره به کینه داره

اونْ دلْ خرّهْ صَدْ تیر و همیشه ناره

ته واسّرهْ مه چشْ شو و روز که واره

غیر از تو مه دلْ دیگرِ مهْرْ نکاره