امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۸۶

مشکینْ کلاله که گِل سَرْوی داره

چکّه چکّه وی کٰانِ مرْوٰاری داره

مرْواری بیحدّه که حَمُّوم بواره

هم‌چنین حَمُّوم که اینْ اَنعامْ ره داره

بسی مفتخر بُو ئه اُونْ حَمُّوم، باره

سزاوارْ نیه به هر نفیسْ ره خواره

امیر گنه: یارون، قیمت نیه مه یاره

مه دوستْ به دْ لُو دارْنه شَکّر خرواره