امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۶۱

جایِ دْوَرقْ، مشکِ تتار بئیته

یا مه آههْ که گلْ رهْ غبٰارْ بئیته

زَنگیْ وَچهْ گُونْ، غافلهْ بارْ بئیته

زُحلْ سَرِ قَمرْ خشْ قرارْ بئیته

ته برفهْ کمُونْ که دیمْ کنارْ بئیته

یا آهوئه ملکِ زنگبارْ بئیته

پشتْ کردْ اُونْ دْکوهْ، ابرِ بهارْ بئیته

سیو کَمنْ به گردنْ قرارْ بئیته