امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۵۶

بسی دلْ بَورْدْ ته چشمِ جادوُونهْ

یَغْما کنّهْ ته مَسّهْ چشمُونْ ترکونه

امرو بنواختْ بیمه، شه ماهِ نوره

عاج دیمِ سَرْ هشْنّیهْ شه موره

منْ بهشْتمهْ شه خور و مونگ نوره

شه آیینه روره، دْ چشمُونِ سوره

کَسْ ونهْ که مه پیغومْ بَوُوئه، اوره

«منْ نقره دَکرْدْ دارمهْ، ته یاسهْ، موره»