امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۳۸

اونمار (اونبار) که خدا ته چش و چیر بساته

شمس و قمر و زهره، تره نواته

حوری و پری بینه تنه مشاته

خدا هچّی ته چیره دریغ نساته

دوست لو یکی قَنّ و یکی نواته

یا اویی زمزم، یا چشمه‌ی حیاته

ایزد به تنه دیم گله باغ بساته

حوری و پری همه تنه تن ماته