امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۱۲۱

دوست نامسلمون دارنه کافر دین

بیجرم و گناه رسّنه چین و ماچین

چین چین جه گل سر هشّنی هزار چین

ز بهای هر چین، چین و ختا و ماچین

دویمه چین و ندیمه ته زلف چین

ته زلف یکی چین، به ز چین و ماچین

اندی که بنّونی دامن شه گرد هاچین

پری ته بلا کته و حور بلاچین