امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۹۷

ویهارْ درآموُ، عالمْ بوّییه روشِنْ

به کوه و صحرا، لالهْ رنگارنگْ جُوشِنْ

زمینْ اطلسِ سبزه رنگْ دارْنِهْ پُوشِنْ

مُنَقّشْ چه دیبا وُ شکوفه هُوشِنْ

چمن گِل خندونهْ، غنچهْ دَرْپُوشِنْ

بِلْبِلْ به هزارْ نغمه نوا خَروُشِنْ

زنّار دَوِسْتْ عابد و سَبْحه فِروُشِنْ

زاهدْ زهد و تقویٰ بِهِشْتْ، بادِهْ نُوشِنْ