امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۸۶

هادَه دَمْ‌رِهْ مه دَمْ که نَمونِسْ مه دَمْ

یکدم خُودهٰا پِرْسْ که بَدِنْ دارمه بیٰ دَمْ

عیسی دَمِهْ ته دَمْ گَرْ به خاکْ دَمی دَمْ

بِدَمْ مِرْدِهْ‌رِهْ دَمْ، که دَمْ آورِهْ دَمْ

دَرْمِهْ کِشتی آسٰا به گردابِ ته غَمْ

اَیْ وایِ مِرادْ! کی بئیتی به مه چَمْ

بِهِشْتْ جِهْ جِدابَیْمِهْ به سونِ آدِمْ

مالّمِهْ‌رُو به خاکْ، دَرْدَ نُووُنه مه کَمْ