امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۷۶

گُل‌دستهْ! تنه دیمْ گل وُ تنه یارْگلْ

ته نومْ گلْ و ته کار گلْ و ته کردار گل

مُعجز که ته دارنی هَرْ پَلی هزارْ گلْ

بساتهْ خدا ته همه کارُبارْ گلْ

د تازه نَرْگسْ به شه کنارْگلْ

اُونْ سَرْخه گِلْ جَنّتهْ نُوویهارْ گلْ

بشکفته تنه باغِ خْوارْ خروار گلْ

کی دییهْ یکی خالُ و اَنْدی هزارْ گلْ