امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۶۵

کَیْ دارمه تِماکه زاغْ بییِهْ به ته باغْ؟

مه سُوته دِلِ سَرْرِهْ دچینه سی داغْ؟

من ته بِلْبِلِ مَسْمِهْ، ته غنچه‌ی باغْ

حَیْفِهْ بِلْبِلْ مَسْتْ‌رِهْ غَنّی بَوّه زاغْ

زنگی وَ چه گُونْ دیمِهْ سییو تِری زاغْ

بِرَهْنِهْ بَدِنْ گَشتْ کَننْ یاسمینْ باغْ

خُور سَرْدَرْ کِرْدِهْ سیمینْ دریچه‌یِ طاغْ

بلکه هِندُسْتُونْ‌رِهْ دَکِتْ بُو تُرکِ چاغْ