امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۴۹

نٰاکِرْدی مِنٰا یاری، چیرهٰا گِنی وَسْ؟

بِساتی مِرِهْ عاشقِ بیقرارْ، مَسّ

اِساکه تِنی دَسْ بَرسی به مه دَسْ،

اِنْداجِمِّهْ شاهِ کمرْ، دارمْ هٰاوِسْ

سَرْمَسَ وُ سُو آل مَسّ وُ جِنافه ته مَسّْ

دَرْ مَسِّه، دیفٰارْ مَسِّهْ، دَرْوازِهْ ته مَسّْ

هَؤ چَنْ پِرِهْ کَس دارنی، مه حالْ‌رِهْ وارَسْ

یاربْ که تنه عشقْ گَرفتارْنوُو کَسْ