امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۴۶

سییُو چِشْ، سییُو بِرْفِهْ، سییُو مجیکْ مَسْ

سیف وُ گِلْ وُ وارِنْگْ هِرْ سِهْ تِهْ هَدیوسْ

مِنْ اوُنْ بُبْبُلامُونّمْ که باغْ بَوی مَسْ

بَدی اونْ نَدی، دِلْ‌رِهْ هِدامه شِهْ دَسْ

چِشْ تازِهْ نَرْگِسْ مُونْدِنِهْ، باغْ بَوی مَسْ

بِرْفِهْ دیمِهْ قُوس، وُ قَمِرْ چیرْ هَدیوَسْ

امیر گِنِهْ: مِهْ جانْ به تِنِهْ هر چی هَسْ

خِشْ تیری مُحبِّتْ بَخِرْدیمِهْ ته شَسْ