امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۳۳

تٰا ایزِدْ بِسٰاتِهْ مٰازِرُونْ رِهْ نُووِرْ،

هَمُونْ دَمْ تِنِهْ دُولِتْ‌رِهْ هٰاوَرْدْ هٰاوَرْ

ایزِدْ تِهْ ثِنٰاگُوئِهْ، چَرْخْ تِهْ ثِنٰاگِرْ

تِهْ چِشْ بَگِرْدی دُورِ چَلْ تٰا بِهْ آخِرْ

یٰا رَبْ کِهْ تِرِهْ مَکِّهْ بُوینِمْ حٰاضِرْ

اِحْرٰامْ دَوِسْ اُویِ زِمْزِمْ ریجِنْ تِهْ سَرْ

حَجِرُالْاَسوِدِ سَنْگِ‌رِهْ بَوینِمْ تِهْ وَرْ

یٰارَبْ کِهْ هَمُونْ دُولِتْ بَمُوّنِهْ تِهْ وَرْ