امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۲۸

اَمیرْ گِنِهْ میرْمِهْ شُو وُ روزْ همین دَرْدْ

فَلِکْ بَدْ مِجٰالْ بٰا مِنْ بِوٰاخْتِهْ اینْ نَرْدْ

یٰارْ شِهْ گِلِهْ دیمْ‌رِهْ کِهْ کِنِّهْ زَرْدی زَرْدْ

هٰا نَپِرْسِنِهْ دِلْ بِهْ کی دٰارْنی آوَرْدْ

مَگِرْدَنی بُو کَسْ نَکِشی عِشْقِ دَرْدْ

تُو دُونّی کِهْ مِنِهْ دِلْ بِهْ تُو دٰارْنِهْ دَرْدْ

اِلٰهی فَلِکْ تِهْ کٰاروُ بٰارْ بَوّوِهْ پَرْدْ

بِسْیٰارْ خُونِهْ‌یِ گَرْمْ‌رِهْ تُو هٰا کِرْدی سَرْدْ