امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۲۶

عَلَیْکِ سَلُومْ اُونْکِهْ دِلْ بُوبِهْ تِهْ دَرْدْ

چِنُونْ خُو بَکِرْدْ بُو، کِهْ نَوُوهِچّی سَرْدْ

دینْگِنینْ بِهْ خٰاکْ مِهْ اُسْتِخُونْ بَوِّوِهْ گَرْدْ

اُونْ مَحَلْ خِیٰالْ بٰازْمِهْ بِهْ تِهْ عِشْقِ نَرْدْ

مِنْ اُونْ نیمِهْ تِهْ مِهْرِهْ‌وَرْزی بَوِّومْ فَرْدْ

مِنْ اُونْ نیمِهْ شِهْ جٰانْ‌رِهْ سِخِنْ بَوِّومْ سَرْدْ

اَمیرْ گِنِهْ: اُونْطُورْ بُورْدِهْ مِنِهْ دِلْ دَرْدْ

گَرْ آهی بَکِشِمْ وِنِهْ نُومْ بَوّوِهْ گَرْدْ