امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۲۵

دَرْآمُو بِهْ حَمُّومْ، خِدْرِهْ بٰا صَفٰا کِرْدْ

آیینه بِهْ دَسْتْ، سَیْرِ صُنْعِ خِدٰا کِرْدْ

دِ اَژْدَرْرِهْ شِهْ سیمِ سَرْ آشِنٰا کِرْدْ

مُکَمِّلْ بَیِّهْ دُوسْت‌وُ تَعْریفْ بِهْ مٰا کِرْدْ

یٰا کِهْ ظِلِمٰاتْ اویِ حَیٰاتْ‌رِهْ جٰا کِرْدْ

یٰا کِهْ عٰاشِقِ رُوزْرِهْ کِهْ شُو آسٰا کِرْدْ

مِهْ دُوسْتْ بِهْ مِنِهْ کِشْتِنْ بَسی حَیٰا کِرْدْ

گِلْ کِهْ مِنِهْ سُونْ، شِهْ جُومِهْ‌رِهْ قِبٰا کِرْدْ