امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۲۱

شَکِرْ خَنْدِهْ شِهْ لَعْلِ (لُویِ) عقیقِ جِدٰا کِرْدْ

وٰاکِرْدِهْ دَرِ گَنْج‌وُ دُوشِ قِبٰا (قَوٰا) کِرْدْ

سی خَدِنْگِ تیرْرِهْ نَرْگِسِ سَرْوٰا کِرْدْ

کٰافِروُ مُسَلْمُونْ، تَن‌وُ جٰانْ قًضٰا کِرْدْ

بَسی فِتْنِهْ، دُوسْتتِ تٰازِهْ نَرْگِسْ وٰا کِرْدْ

مُژگُونْ لٰالِهْ‌آسٰا، بِهْ دِلْ دٰاغِهٰا کِرْدْ

بِلْبِلْ شَنْبِلی گُونِهْ، گِلِ وَرْ وٰا کِرْدْ

گِلْ‌رِهْ چیِهْ کِهْ رَنْگِ بِچٰا بِچٰا کِرْدْ؟