امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۸

بِهْ سِرْخِهْ گِلِ سَرْ بِهِشْتی سُوسَنْ پٰا

اَفْلهْ کِنِّهْ گَرْ بَمجی یِکی سٰا

خٰارِجْ نیمِهْ مِنْ تِهْ نَدیینْ یکی سٰا

تٰا مِهْ قَفِسِ مِرْغْبَپِّری بِهْ تِهْ جٰا

هِچّی نییِهْ رُوزْمِهْ وَر بَئیشْتِهْ مِهْ وٰا

اُونی کِهْ بَئیشْتِهْ، غَمْ هِنیشْتِهْ تیسٰا

اَمیرْ گِنِهْ اینْ کُهْنِهْ دَنی یِکی سٰا

مِهْ سیئِهْ بِهْ غَمْ هَرْگِزْنَوُونِهْ تیسٰا