امیر پازواری » دیوان اشعار » چهاربیتی‌ها » شمارهٔ ۴

امیرْ گِنِه تا چَندْ مِجِمْ وٰایی تِهْ وٰا؟

اونی وَرْمِجِمهْ کِهْ نِدایی مِهْ وٰا

اِسا شَونی مِهْ سُوتِهْ دِلْ هٰا کِنی وٰا

سی اِشْتِرْ غَمْ بٰارْ آوَرْنی (اییٰارْنی) هادی جا

هَرْ کَسْ کِهْ مِنِهْ حَقْ‌رِهْ سَرْمٰالِنّی پٰا

اُمیدْ دٰارْمِهْ کِهْ حقّْ بَرِسی بِهْ شِه جٰا

اُونْوَخْت کِهْ تِرهْ جٰانِهْ خِدٰا مِرِهْ دٰا

هَفتْ سالِ پیشتِرْ تِهْ بُو رهْ اییارْدِه یی، وٰا