کَمن هَکردی زلف ره «صحرایی» گیتی
غًضبْ هکردی، خین ره مه پاک بریتی
اُونطورْ که ته عاشقْ کِشی یادْبَئیتی
عَجبْ هَسّه که عاشقْ بَمُونّه گیتی!
دوستْ که مه سیئهْ ره به جفا بئیتی
دایمْ مه دلْ به غم و بلا، دَپیتی