امیر پازواری » دیوان اشعار » سه‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۲۲

امیر گنه: مه وَرْ کِیَهْ روز و شوبی؟

اَندی وَرْنه دلْ ره که طاقتْ نَوُویی

دوستْ که مردمِ سخنْ جه مهرْ بشویی (بئیری)؟

وی چُونّهْ که مه سُوته دلْ ره چی رویی

دوستْ کونه که غَمْ بَخرهْ روز و شُوبی

کَسْ ندارْمه مه دردْصانعْ ره بئویی