امیر پازواری » دیوان اشعار » سه‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۱۹

اُوندمْ که تنه دَمْ ره دَم حورانداته

حلِّ مُشکلاتْ ره هَموندَمْ بساته

به شِکل میُونْ هفتْ چشمه اُو بساته

دْ تَلْ و دْ شورْ، دْ سَلْ یکی نواته

گلُوچه کردی، مسته زلفْ ته بپاته

بَپاتهْ وَلی سرْخهْ گِلْ سَرْ بپاته