امیر پازواری » دیوان اشعار » سه‌بیتی‌ها » شمارهٔ ۱۴

هَرْ کجهْ که منْ شومّهْ، وَنوشه جاره

گردِ وَنوشهْ، هم بلبلْ زینهاره

چنگی به میونْ نیشتهْ، پیاله کاره

چشْ وازهْ، لُوخندهْ و برفهْ با یاره

اوّلْ تنه سَرْگمّهْ، که مه سَرْداره

دیدنیهْ تنه سَرْ که همه جا دیاره