امیر گنه: که تو خجیرونِ شاهی
گردٰاگردْ ستارهْ، تو میُونه ماهی
هر وَختْ که تنه کَمندْ بَوُوئهْ راهی،
تُو خرنهْ، سَمرقَندْ، گو به پشتِ ماهی