امیر گنه: این ره که دَنی بکاشتی
قرآنِ سماوی هَمه جا ره داشتی
آزَرْ صنمخانه رهْ به نورْ هداشتی
اُونْ محٰالْ منه عشقْ به ته جا برداشتی