اونْ روزِ اَزلْ که بنای دَنی بی،
شمس و قمرْ عالمْ ره بتّاونی بی،
پری، آدمی، کس به دَنی دَنی بی،
صد سال پیشتر ته عشقْ مه جا یکی بی