امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۸۴

حاشا که تنه ندیینْ طاقتْ بُویی

وَرْزمهْ تنه مهرْ که عبادتْ بویی

ته دستِ که سینهْ جراحتْ بُویی

خسّمه تنه کَشْ که فراغتْ بویی