امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۷۹

بَکُوشته مره ته کجکِ یکدوشی

حَیا هَکنْ و آچّهْ (عاجه) گردنْ شه پوشی

ته گُوشِ گوش‌وارمهْ، بَورْمرهْ بَرُوشی

نواتْ هائیری، شَروتْ کنی و، نُوشی