امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۷۴

گلِ وَلگْ ته جا گَرْ هاکنهْ نخاری

دَرْ دَمْ به منه چشِ اَسْلی دَرْآری

تو که سرخهْ گِل وَلْگْ ره جومه داری

ورازْنهْ مه دلْ ره صید کردهْ داری