امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۷۲

ویهارْ دَرْآمو، می‌نسیم دَرْآیی

خالِ فکهْ که سَمورِ دمْ نَمایی

هَلی زَر وُ سیمِ گرهْ ره و شٰایی

سیمْ دکتهْ دریُو، سَرْ به کُوهْ نیایی