یک وَلْگِ گل، گو به باغِ تهْ نَوویی
یکی قطرهْ اُو چی کَمْ بَوّه درْیُویی؟
امیر گنه: این دَرْدْ به دلْ چُونْ دَوُویی
نالشْ کمّه که کُوکْ نَکردْ بوئه کویی