امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۶۶

اَیْ خُویِ خمارْ ته سَرْ به بالشْ بویی

مه دلْ به ته جا مایلهْ، نالشْ بویی

مه جانْ به تنه جانْ به کشاکشْ بویی

منه مدّعا دوستِ دْ تا خشْ بویی