امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۶۵

زَمونه مرهْ هَرْدَمْ کشاکَشْ بویی

گاهی به خشی، گاهی به ناخشْ بویی

امیر گنه: تا کَیْ فلکْ ره خشْ بویی

منْ زندومهْ مه جانْ دیگرِ کَشْ بویی