سی داغْ به منه دلْ دَره ته ابرویی
عَجبْ ویمّه که داغْ به دلْ مه بَرویی
وشْکو رنگْ به رَنگْ دیمهْ کنارهْ جُویی
سَرْوَنگْ هدا بُو، دارْمه ته یارِ بُویی