امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۴۷

امیر گنه: بَسُوتمهْ چه سُوته دٰارهْ

اَونْطُورْ بَسُوتمه، هرگزْ کس ظن نداره

بشکسته کشتی مُونّم دَرْیُو کناره

کِلاکْ بَئیته، میون کنار بواره (بباره)