امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۴۴

کمینْ شُوئه که جَورْ نَکشیمْ اما ته؟

کمینْ روزه که نیمه (نیمی) دَسْتِ بلاته

اُونْ جٰادُوچشِ شاهِ هندوُ نماته

فرنگ و ختا لَشْگرِ خُونْ دْپاته