امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۴۳

ته زلفْ ره خدا لامْ اَلفْ لا بساته

زینتْ بَکردهْ تَنْ رهْ طلا بساته

عَقیقِ یَمْن، دُرِّ یکتا بساته

دُرّ ره به میُونِ صَدفْ جا بساته