امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۴۱

ته زلفْ ره خدا حَبْل المَتینْ بساته

ته چیره خور و مُونگ و پَروینْ بساته

مه چشْ ره خدایی که پِروینْ بساته

ته دیدنِ وَرْ هَسّهْ چنین بساته