امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۳۵

مَرْدمْ گَشتِ لارْ شُوئنْ (شونن) منْ لارْ بمُوره

بی تو (ته) گَشْتِ لارْمه وَرْ بسُونِ گوره

اَزْ غمزهْ نیازارْ منهْ دلْ سیوره

منکه اختیارِ خدْ نشومه، زوره