امیر پازواری » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۲۲۴

کَرهْ سنگهْ دَشتْ، چشمه دَرْ بیمُو لارهْ

مه دوستْ بَخرهْ، دیم بَکّنهْ انارهْ

هر کس که منه دوسِّ تما (طما) ره داره

یک تیرْ بَخرهْ، شصت و چهار سر داره